Pamięć

Teatru

Sepia. Scena ze spektaklu. Scenografia prosta, stylizowana na antyk. Na niewielkiej platformie mężczyzna w ciemnej, krótkiej szacie. Ma długie, gęste włosy i brodę. Obok niego straż uzbrojona w duże tarcze i włócznie. Z lewej tańczy kobieta.
Czarno-białe zdjęcie. Trójkątne, surowe pomieszczenie. W jednym rogu, na kanapie mężczyzna. Czyta przygarbiony. Z drugiej strony na łóżku inny. Na środku stół, z tyłu umywalka. Na podłodze rozrzucone kartki.
Czarno-białe zdjęcie. Na ulicach tłum osób w ciemnych ubraniach i kapeluszach. Stoją bardzo blisko siebie, szczelnie wypełniają plac między wysokimi kamienicami. Niektórzy unoszą transparenty.
 Półmrok. Środek jasnej kurtyny lekko uniesiony. Przydługi, pognieciony materiał ciężko opada po bokach.
Sepia. Smukła kobieta w jasnej sukience. Ma rozpuszczone, gęste włosy. Lekko pochyla głowę, patrzy w obiektyw aparatu. Jej spojrzenie intensywne.
Walery Rzewuski (1866)
Podniszczona okładka książki “Album sceniczne”. Druk wyblakły, grzbiet naddarty. Na tylnej okładce przebarwienia.
Czarno-białe, lekko rozmazane zdjęcie. Ujęcie od dołu na mężczyznę w masywnym kostiumie z wysokim, szerokim kołnierzem. Unosi palce wskazujące, jeden przykłada do ust.
Czarno-białe zdjęcie. Na pierwszym planie mężczyzna w kowbojskim kapeluszu. Część twarzy zakrywa maska z dorysowanymi oczami. Mężczyzna przykłada do ciała biały, prostokątny materiał z narysowanym ludzkim szkieletem od żeber w dół.
Czarno-białe zdjęcie. Na tle materiałowego, przedziurawionego tła trzy osoby. Z lewej siedzi kobieta z efektownie upiętymi włosami. Z prawej mężczyzna z zakręconymi wąsami. Na środku kobieta o zaokrąglonej figurze. Stoi, ma ściągnięte łopatki. Patrzy w dal.
 (1902)
Kolorowe, pociemniałe zdjęcie kobiety na sofie. Siedzi lekko przechylona na bok, podpiera palcami brodę. Do ciemnej sukienki doczepiona złota biżuteria. Zdjęcie jest w obdrapanej, czarnej ramce z zielonym passe-partout.
 Na środku niskie łóżko z metalową ramą. Na nim młody chłopak w rozpiętej koszuli. Krzyczy. Wokół niego ubrani na czarno, przejęci ludzie. Niektórzy trzymają go za ramię, inni klęczą, Mężczyzna w sukience macha niewielką kadzielnicą.
Zielonkawe zdjęcie. Scena teatru. Sztankiety i kratownice opuszczone, rzędy reflektorów wiszą bardzo blisko podłogi.
Długie, czarno-białe zdjęcie. Duża grupa pozuje obok niewielkiego stolika. Zdjęcie jest miejscami rozmazane, przybrudzone. Twarze wielu osób zniekształcone.
Okładka tygodnika “Goniec”. Na środku portret młodej kobiety profilem. Ubrana jest w białą, dopasowaną sukienkę. Ciemne, gładkie włosy upięte, ozdobione drobnymi kwiatami. Kobieta ma lekko pochyloną głowę. Brodę podpiera złożonym wachlarzem. Wokół zdjęcia narysowana wymyślna ramka.
Jasna ściana z wnęką. We wnęce czarno-biała fotografia palącego mężczyzny. Obok stoi kobieta. Ma na sobie szeroką, falbaniastą, bladoróżową suknię. Włosy zebrane pod czarną siatką, namalowane, cienkie brwi. Pali w dokładnie takiej samej pozycji jak mężczyzna na zdjęciu.
Niemalże puste pomieszczenie z wysokim sufitem. W nim trzej mężczyźni. Jeden na bujanym fotelu, drugi przy stole, trzeci na krześle pod ścianą. Wszyscy zwróceni w lewo, w stronę okna. Na prawej ścianie i suficie kolejne okno w kształcie litery L. Światło wpada przez nie do pokoju, zostawia na ścianie jasne refleksy.
Scenografia do spektaklu. Okazały salon. Ściany i drzwi bogato zdobione płaskorzeźbami i obrazami, wysokie okna. Wytworne meble z ciemnego drewna.
Sepia. Portret szczupłego mężczyzny. Włosy krótkie, drobny wąs, zaciśnięte usta. Stoi półprofilem, ubrany w błyszczący pancerz i pelerynę w panterkę.
Czarno-białe zdjęcie. Z lewej, na sofie para. Kobieta w stroju ludowym leży, patrzy w obiektyw. Mężczyzna wtula się w jej brzuch. Z prawej, w przejściu mężczyzna w czarnym ubraniu. Ma nastroszone włosy. Na ścianie niewielki obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
Czarno-biała fotografia. Na ogromnym, rozwieszonym materiale namalowany nocny pejzaż: góry, jasne skały, księżyc w pełni. W materiale wycięta duża dziura. Przez nią widać metalową drabinę i nogi osoby na niej stojącej.
Scena w żółtym świetle. Na tle namalowanej sali balowej w dwóch rzędach, stoją na przemian mężczyźni i kobiety. Wszyscy ubrani w dworskie stroje. Trzymają się za ręce, śpiewają. Z lewej, na stoliku stoi mężczyzna w peruce. Rozrzuca kartki.
Ciemne, rozmazane zdjęcie. Pomieszczenie bez mebli. Pod ścianą siedzą widzowie. Obserwują aktorów. Jeden z nich stoi naprzeciwko dużych drzwi. Rozkłada ręce na boki.
Fragment scenografii do spektaklu. Tylna ściana zakryta zasłonami, po lewej czerwoną, po prawej niebieską. Przed nimi kilkumetrowa makieta stromej góry z niewielkim, kwadratowym okienkiem w środku.
Czarno-biały portret mężczyzny. Stoi półprofilem, owinięty ciemnym materiałem. Lekko pochyla głowę, patrzy złowieszczo w obiektyw. (1905)
Czarno-białe zdjęcie. Na środku słup w kształcie walca. Do niego przywiązana kobieta w jasnym ubraniu. Pochyla się, biały sznurek podtrzymuje ją. W półmroku stoi mężczyzna. Wystawia rękę w jej stronę.
Czarno-białe zdjęcie. Na środku kwadratowa rama, w której zawieszony jest jasny materiał. Z lewej dziecko. Z przodu mężczyzna z długim, białym szalem. Wznosi ręce ku górze.
Mężczyzna w opiętym mundurze. Stoi przy ścianie z narysowanymi drzwiami. Przy nich krzesło. Mężczyzna stawia na nim jedną nogę. Puka do drzwi.
Strona z książki “Album sceniczne”. Na środku fotografia kobiety w bogato zdobionej sukni. Ciemne włosy sięgają ud. Na czole opaska. Kobieta patrzy w lewo zaniepokojona. W obronnym geście unosi dłoń na wysokość twarzy. W drugiej trzyma duży kielich.