Home

Jump to content

pl zmień język na pl en change language to en

menu

Index
Part 1. 1839 — 1918
Part 2. 1919 — 1989
Part 3. 1989 — 2024
About the Project
Partners

© 2025 All right reserved

Site by: Rytm.Digital

Theatre

Memory

Polish Theatre Photography from the Beginning until the Present

1839 2024

Maciej Łuczyński (2021)

Rozświetlony ekran w różowe i niebieskie plamy. Przed nim tańczy para. Trzymają się za ręce. Z sufitu zwisają pojedyncze żarówki na cienkich kablach. Między nimi zawieszone trzy postaci. Mężczyzna z prawej podkurcza nogi, przygląda się tańczącym. Para z lewej odtwarza ich ruchy.

Czarno-białe, lekko ziarniste zbliżenie na twarz kobiety w druciano-materiałowej czapce. Ma lekko rozchylone usta. Patrzy przed siebie, jej spojrzenie zmęczone. Za nią, z prawej proste krzesło.

Przymiarki. Na pierwszym planie pochylona kobieta. Podwija szeroką spódnicę, pod nią opuszczone do połowy ud dżinsy. Za kobietą druga, w żółtym golfie.Pomaga jej zapiąć ubranie. Zaciska usta. W tle wieszak, kolorowe materiały, inne ubierające się osoby.

Zbliżenie na dłonie trzymające serce. Lekko błyszczą, całe pokryte czerwoną mazią. Na palcach duże pierścionki. Wokół serdecznego palca opleciony srebrny wąż. Na przedramionach masywne bransolety.

Czarno-białe zdjęcie. Na niewielkim stoliku postać bez głowy. Stoi tyłem ubrana w cielisty kombinezon pokryty czarnymi kępkami włosów.

Czarno-białe zdjęcie niezapełnionej widowni. Z lewej siedzi kilka osób. Na środku stół mikserski. Przy nim dwie osoby. Mężczyzna wciska klawisze komputera, kobieta zagląda w ekran. Uśmiecha się szeroko.

Zdjęcie z góry na scenę. Na niej drewniana konstrukcja nieregularnych platform połączonych schodami. O jedną z nich opiera się czterech mężczyzn. Oglądają zdjęcia.

Scena ze spektaklu. Dwie osoby na tle roślinnej scenografii. Mężczyzna siedzi na kamieniu w jasnym kombinezonie z doczepionymi skrzydłami. Dramatycznie przykłada dłoń do piersi, patrzy przed siebie. Siedząca nieco wyżej kobieta spogląda na niego. Jej szyję i ramiona ozdabiają duże falbany, pozostałą część kostiumu pokrywają ciemne liście.

Czarno-białe zdjęcie orkiestry. Wśród muzyków w garniturach jedna muzyczka w zwiewnej sukience.

Sepia. Zdjęcie widowni wykonane ze sceny. Publiczność ubrana w ciemne, odświętne ubrania - suknie, garnitury, mundury. Górne balkony przepełnione, bliżej sceny więcej wolnych miejsc. W orkiestronie siedzą muzycy.

Seria dziesięciu zdjęć. Ułożone są w dwóch rzędach. Na każdym szczupła, ciemnowłosa kobieta z nieobecnym spojrzeniem. Pozuje sama lub z meblami, ale nie wykorzystuje ich w typowy sposób: chowa głowę pod leżakiem, kuli się i opiera siedzisko krzesła o plecy, zwisa z leżaka głową w dół.

Sepia. Portret kobiety w bogato zdobionej sukni. Włosy z przodu natapirowane, z tyłu loki miękko opadające na ramiona. Na szyi masywny wisior na aksamitnej wstążce. Kobieta podpiera brodę dłonią. Uśmiecha się lekko.

Obraz. Portret drobnej, młodej kobiety. Drobne, brązowe loczki otaczają jej twarz. Suknia bogato zdobiona, do kapelusza doczepione pióra. W tle drzewa, błękitne niebo i kłębiaste chmury.

Czarno-białe zdjęcie. Na środku kwadratowa rama, w której zawieszony jest jasny materiał. Z lewej dziecko. Z przodu mężczyzna z długim, białym szalem. Wznosi ręce ku górze.

Metalowa brama między budynkami, do której prowadzą niewielkie schodki. Siedem osób w białych i różowych maskach pozuje. Opierają się o poręcze, wieszają na prętach, kładą na schodkach.

Na jasnym tle leży smukła kobieta w białym kombinezonie. Materiał jest mokry, marszczy się, przykleja do ciała. Kobieta odchyla głowę, wyciąga rękę w górę, lekko ugina nogi. Obraz zniekształcony, proporcje ciała zaburzone. Wygląda jak odbity w tafli wody.

Na środku aktorka z zespołem Downa. Stoi w świetle, reszta sceny wyciemniona. Ma srebrne body z dużym dekoltem i czarną spódniczkę. Do włosów doczepiony biały, gęsty welon. Na czubku głowy sztuczne, beżowe kwiaty. Kobieta stoi wyprostowana. Ręce ugięte w łokciach skierowane na boki.

Czarno-białe zbliżenie na profil młodej kobiety. Włosy zakrywa wzorzysta chusta. Blada cera kontrastuje z ciemnym golfem.

Długie, czarno-białe zdjęcie. Duża grupa pozuje obok niewielkiego stolika. Zdjęcie jest miejscami rozmazane, przybrudzone. Twarze wielu osób zniekształcone.

Pożółkła kartka. Na środku owalne zdjęcie - portret wąsatego mężczyzny. Grzywka ułożona na bok, włosy po bokach bardziej niesforne. Ma na sobie koszulę z wysokim kołnierzykiem, pod szyją ciemny fular. Pod zdjęciem krótka notatka biograficzna.

Na zdjęciu cztery jasnowłose osoby. Wszystkie mają na twarzach maski z wyłupiastymi oczami i nienaturalnie szerokimi, otwartymi ustami. Na środku białego pokoju, na szarym materacu dwie postaci. Kobieta na czworakach, za nią mężczyzna na kolanach. Przypiera biodrami do jej pupy, kładzie rękę na jej plecach. Pozostali przyglądają się im.

Stefan Okołowicz (1990)

Czarno-białe zdjęcie. Mężczyzna w powietrzu. Ma na sobie włochate spodnie, płaskie buty. Na głowie wianek. Tuż nad jego głową wisi lina.

Czarno-białe zdjęcie. Trójkątne, surowe pomieszczenie. W jednym rogu, na kanapie mężczyzna. Czyta przygarbiony. Z drugiej strony na łóżku inny. Na środku stół, z tyłu umywalka. Na podłodze rozrzucone kartki.

Mężczyzna o delikatnych rysach na tle księżyca. Stoi w sukience tyłem. Odchyla się, ukazując twarz. Ma szeroko otwarte oczy.

(1900)

Jacek Maria Stokłosa (1976)

Stefan Okołowicz (2002)

Mężczyzna w kraciastych spodniach i kamizelce. Na czubku głowy przekrzywiona czapka. Trzyma pudełko. Wyjmuje z niego perukę.