Home

Jump to content

pl zmień język na pl

menu

Indeks
Rozdział I 1839 — 1918
Rozdział II 1919 — 1989
Rozdział III 1989 — 2024
O projekcie
Partnerzy

© 2024 All right reserved

Site by: Rytm.Digital

Theatre

Memory

Polish Theatre Photography from the Beginning until the Present

1839 2024

Sepia. Zdjęcia ze spektaklu. Trójka mężczyzn w surdutach przy niewielkim stole. Mają poważne miny, marszczą brwi. Grają w karty. Dyskutują.

Szkic popiersia młodej kobiety w sukni z bufiastymi rękawami. Ciemne loki fantazyjnie upięte na czubku głowy, między nie wpięty kwiat.

(1902)

Zbliżenie na twarz młodej kobiety ubranej na czarno. Na głowie toczek z woalką.

Czarno-białe zdjęcie. Starsza kobieta ciągnie podniszczony wóz. Jest otulona ciemnym szalem. Ma sterczące, siwe włosy. Szeroko otwiera oczy.

Mężczyzna stoi przy ciemnej zasłonie, spod której wystają nogi. Mężczyzna wskazuje na nie palcem, robi zdziwioną, lekko wystraszoną minę.

Sepia. Portret kobiety w bogato zdobionej sukni. Włosy z przodu natapirowane, z tyłu loki miękko opadające na ramiona. Na szyi masywny wisior na aksamitnej wstążce. Kobieta podpiera brodę dłonią. Uśmiecha się lekko.

Czarno-białe zdjęcie. Lekko rozmazane ujęcie z góry. Na środku, na podłodze rama okna. Wokół niej siedzą trzy osoby. Rozrzucają kartki.

Przyciemniona scena. Podłoga drewniana, ściany pokryte boazerią. Na tylnej projekcja: czarno-białe zbliżenie na twarz kobiety. Zdjęcie z dużym kontrastem, detale zacierają się, krawędzie lekko rozmazują.

Okładka tygodnika “Kłosy”. W dolnej połowie rysunek dojrzałego mężczyzny otulonego ciemnym futrem. Przyciska dłoń do klatki piersiowej. Marszczy gęste brwi. Zaciska usta. Zerka w bok. Po obu stronach wąskie kolumny tekstu.

Sepia. Portret szczupłego mężczyzny. Włosy krótkie, drobny wąs, zaciśnięte usta. Stoi półprofilem, ubrany w błyszczący pancerz i pelerynę w panterkę.

Mini scena teatralna. Z podłogi wystają dwie dłonie w czarnych rękawiczkach z poucinanymi końcówkami. Wokół każdego palca drobne, białe kołnierzyki. Każda z dłoni wygląda jak grupka osób. Nad nimi zawieszony żyrandol wykonany z podwójnego, kryształowego koszyczka.

Widok z góry na talerz. Ma szeroką, ciemnoniebieską obramówkę. W środku obraz Teatru Wielkiego w Warszawie. Przed budynkiem duży plac, powozy zaprzęgnięte w konie.

Sepia. Kobieta w rozłożystej sukience za kolano i płaskich butach. Uśmiecha się do obiektywu. Zdjęcie podniszczone, całe w ciemnych plamkach.

Sepia. Zdjęcie sypialni. Na górze ściany namalowany motyw roślinny. Niżej wiszą zdjęcia, rysunki, niewielka podkowa. W centrum zdjęcia łóżko nakryte wzorzystą narzutą. Materiał opada na podłogę. Na łóżku mężczyzna w garniturze. Leży na boku, podpiera głowę dłonią.

Czarno-białe zdjęcie. Kulisy. Na ławce siedzi mężczyzna. Podkurcza kolana. Do rąk i nóg ma doczepione protezy przedłużające kończyny.

Czarno-biały portret młodej kobiety zwróconej półprofilem. Ma duże oczy, pełne usta ułożone w lekki dzióbek. Wokół ust i na żuchwie ma doklejone krótkie, sztywne białe i czarne włosy.

Sepia. Na okrytej futrem otomanie siedzi kobieta w szacie z frędzlami. Splecione dłonie trzyma na głowie. Ma włosy przewiązane chustą, na szyi, uszach, nadgarstkach dużo biżuterii. Pod zdjęciem ręczny podpis Heleny Modrzejewskiej wraz z datą 1880.

Na zdjęciu cztery jasnowłose osoby. Wszystkie mają na twarzach maski z wyłupiastymi oczami i nienaturalnie szerokimi, otwartymi ustami. Na środku białego pokoju, na szarym materacu dwie postaci. Kobieta na czworakach, za nią mężczyzna na kolanach. Przypiera biodrami do jej pupy, kładzie rękę na jej plecach. Pozostali przyglądają się im.

Czarno-biały portret kobiety we wzorzystej sukience z dużym dekoltem. Włosy upięte, ozdobione kwiatami. Na szyi perły, przez ramię przewieszony jasny szal z lisa.

Czarno-białe ujęcie z góry na scenę. Tam aktorzy trzymają piłę ręczną poprzeczną z dużymi ząbkami. Przyglądają jej się, delikatnie gładzą górną, nieostrą część.

Czarno-białe zdjęcie. Mężczyzna z gęstymi, siwymi włosami siedzi lekko przechylony na bok. Opiera głowę o ścianę. Zamyślony patrzy w górę. Obok niego siedzą dwie lalki ludzkich rozmiarów ubrane w męskie ubrania. Mają lekko zdeformowane głowy.

Czarno-biała fotografia. Na ogromnym, rozwieszonym materiale namalowany nocny pejzaż: góry, jasne skały, księżyc w pełni. W materiale wycięta duża dziura. Przez nią widać metalową drabinę i nogi osoby na niej stojącej.

Lekko rozmazane, zielonkawe zdjęcie. Grupa mężczyzn przed dużym budynkiem zdobionym kolumnami i płaskorzeźbami. Stoją oparci o barierkę, patrzą w kierunku obiektywu.

Zielonkawe zdjęcie z góry na przestrzeń roboczą. Wszędzie stoją drabiny, wiadra, długie deski. Na podłodze kilka kabli. Z lewej brudne biurko, z tyłu metalowa wanna.

Czarno-białe zdjęcie. Kobieta na tle ciemnej zasłony. Pochyla się, rozczesuje długie włosy. Ma przymknięte oczy. Przed nią fotograf. Klęczy, robi zdjęcie. Obok niego kobieta w sukience. Kieruje światłem reflektora.

Kolaż sześciokątnych zdjęć mężczyzny. Na każdym ucharakteryzowany inaczej, pozuje sam lub z rekwizytami.

Ujęcie z góry na szarą podłogę. Przy dolnej krawędzi zdjęcia dwie bose stopy. Na podłodze leży niewielkie lustro w kształcie trapezu. Odbija się w nim naga kobieta. Ma zamknięte oczy, szeroko otwarte usta. Rozkłada ramiona na boki.

Czarno-białe zdjęcie. Na scenie trzy osoby. Z lewej młoda dziewczyna. Długie włosy związane w dwa warkocze. Wywraca oczami. Dojrzały mężczyzna trzyma jej dłoń. Drugi stoi obok. Ma starannie przystrzyżone wąsy. Przygląda się dziewczynie. Za nimi malowana scenografia, zimowy pejzaż.

Portret poważnej kobiety półprofilem. Włosy zaplecione wokół głowy. Suknia ciemna z rozszerzanymi rękawami i ozdobnymi aplikacjami.