Pamięć

Teatru

Portret poważnej kobiety półprofilem. Włosy zaplecione wokół głowy. Suknia ciemna z rozszerzanymi rękawami i ozdobnymi aplikacjami.
Czarno-biała fotografia. Na ogromnym, rozwieszonym materiale namalowany nocny pejzaż: góry, jasne skały, księżyc w pełni. W materiale wycięta duża dziura. Przez nią widać metalową drabinę i nogi osoby na niej stojącej.
Czarno-białe zdjęcie. Męskie dłonie trzymają maskę nad stołem. Rozchylają jej wargi. Maska ma wypukły nos, nienaturalnie szerokie usta, duże zęby. Na górze doczepiona gęsta, czarna peruka. Na blacie niewielkie nożyczki, kable, narzędzia. 
Scena. Na środku kwadratowa rama z naciągniętym, jasnym płótnem. Na nim szkic fragmentu pokoju: szafa, komoda, fotel, umywalka. Przy ramie stoi mężczyzna w przylegającym ubraniu. W wyciągniętej przed siebie ręce trzyma melonik. Obserwuje go uważnie.
Stefan Okołowicz (2002)
 (1905)
„A. Strauss" (1909)
 Na zdjęciu cztery jasnowłose osoby. Wszystkie mają na twarzach maski z wyłupiastymi oczami i nienaturalnie szerokimi, otwartymi ustami. Na środku białego pokoju, na szarym materacu dwie postaci. Kobieta na czworakach, za nią mężczyzna na kolanach. Przypiera biodrami do jej pupy, kładzie rękę na jej plecach. Pozostali przyglądają się im.
Młody, szczupły mężczyzna w czarnych bokserkach ćwiczy na materacu gimnastycznym. Staje na głowie. Jego ciało naprężone.
Bogato zdobiony westybul Teatru Słowackiego w Krakowie. Na marmurowych schodach stoi duża grupa ludzi. Osoby w pierwszym rzędzie trzymają biały baner z napisem #TEATRJESTNASZ.  
Czarno-białe zbliżenie na profil młodej kobiety. Włosy zakrywa wzorzysta chusta. Blada cera kontrastuje z ciemnym golfem.
Jacek Maria Stokłosa (1976)
Kolaż czarno-białych zdjęć. Na paskach różnej szerokości twarze aktorek, aktorów, reżyserów. Niektóre spokojne, statyczne, inne bardzo ekspresyjne, uchwycone w ruchu lub w trakcie wypowiedzi.
Walery Rzewuski (1866)
Zdjęcie pewnego siebie dojrzałego mężczyzny w długiej, białej koszuli, kurtce i pasiastych spodniach. Ma rozpuszczone włosy sięgające ramion i futrzaną czapkę. Jedno ze zdjęć pokolorowane. Na innym mężczyzna zdejmuje czapkę, macha nią.
Sepia. Aktorzy na tle malowanej scenografii bogatego salonu. Mężczyzna z lewej w mundurze. Mierzy z długiej strzelby do drugiego. Ten wygraża mu palcem.
Kolaż sześciokątnych zdjęć mężczyzny. Na każdym ucharakteryzowany inaczej, pozuje sam lub z rekwizytami.
Czarno-białe zdjęcie. Na tle materiałowego, przedziurawionego tła trzy osoby. Z lewej siedzi kobieta z efektownie upiętymi włosami. Z prawej mężczyzna z zakręconymi wąsami. Na środku kobieta o zaokrąglonej figurze. Stoi, ma ściągnięte łopatki. Patrzy w dal.
Zdjęcie niewyraźne, kontury rozmazane, gdzieniegdzie odbija się światło. Scena posypana piaskiem, w tle duża wydma. Na środku siedzi dziewczyna, przykrywa głowę folią termiczną. Obok niej chłopak. Krzyczy. Ciemna grzywka wchodzi mu w oczy. Dookoła nich chodzą inni.
Na rozświetlonej scenie kilkumetrowa, świetlista kula. Za nią ekran. Na nim wyświetlany pulpit komputera.
Czarno-białe zdjęcie. Mężczyzna z gęstymi, siwymi włosami siedzi lekko przechylony na bok. Opiera głowę o ścianę. Zamyślony patrzy w górę. Obok niego siedzą dwie lalki ludzkich rozmiarów ubrane w męskie ubrania. Mają lekko zdeformowane głowy.
Scena ze spektaklu lalkowego. Przy niewielkich stolikach z parasolkami siedzą lalki. Z tyłu, przy suficie wiszą bardzo duże usta. Nieco niżej, na spiczastej chmurce lewituje niewielka kolumna w stylu jońskim.
Stefan Okołowicz (2002)
Kolaż owalnych zdjęć mężczyzny. Na każdym wciela się w inną rolę, zmienia kostiumy, pozy.
Długie, czarno-białe zdjęcie. Duża grupa pozuje obok niewielkiego stolika. Zdjęcie jest miejscami rozmazane, przybrudzone. Twarze wielu osób zniekształcone.
Scena w świetle reflektorów. Nad nią, na tle pustych, czerwonych foteli unosi się blondynka w złotej sukni. Kąciki czerwonych ust unoszą się lekko. Z włosów wystają niewielkie gałęzie. Kobieta wystawia rękę w geście pozdrowienia.
Zdjęcie z góry na scenę. Na niej drewniana konstrukcja nieregularnych platform połączonych schodami. O jedną z nich opiera się czterech mężczyzn. Oglądają zdjęcia.
Mężczyzna w kraciastych spodniach i kamizelce. Na czubku głowy przekrzywiona czapka. Trzyma pudełko. Wyjmuje z niego perukę.
Niewyraźne, czarno-białe zdjęcie wykonane z widowni. Na scenie kilku mężczyzn w mundurach. Trzymają między sobą płachty jasnego materiału. Z samej góry spada na nie człowiek.
HaWa (2023)