Strona główna Pamięć Teatru - polska fotografia teatralna

Przejdź do treści

pl zmień język na pl en change language to en

menu

Indeks
Rozdział I 1839 — 1918
Rozdział II 1919 — 1989
Rozdział III 1989 — 2024
O projekcie
Partnerzy

© 2025 Wszelkie prawa zastrzeżone

Realizacja: Rytm.Digital

Pamięć

Teatru

Polska fotografia teatralna od początku istnienia do dziś

1839 2024

Zbliżenie na dłonie trzymające serce. Lekko błyszczą, całe pokryte czerwoną mazią. Na palcach duże pierścionki. Wokół serdecznego palca opleciony srebrny wąż. Na przedramionach masywne bransolety.

Kwadratowe, czarno-białe zdjęcie. Kamienna ściana okryta jasnym, polamionym materiałem. Płachta jest przydługa, rozlewa się po podłodze. Na niej stoi mężczyzna w kapeluszu, płaszczu i dwóch workach owiniętych wokół stóp. Trzyma dłonie w kieszeniach.

Czarno-białe zdjęcie. Z przodu dwie kobiety zaplatające warkocze. Mają napięte twarze. Za nimi dwójka dzieci na huśtawce-ważce. Ich sylwetki bardzo jasne, rozmazane, jakby były duchami.

Sepia. Scena ze spektaklu. Scenografia prosta, stylizowana na antyk. Na niewielkiej platformie mężczyzna w ciemnej, krótkiej szacie. Ma długie, gęste włosy i brodę. Obok niego straż uzbrojona w duże tarcze i włócznie. Z lewej tańczy kobieta.

Czarno-białe zdjęcie niezapełnionej widowni. Z lewej siedzi kilka osób. Na środku stół mikserski. Przy nim dwie osoby. Mężczyzna wciska klawisze komputera, kobieta zagląda w ekran. Uśmiecha się szeroko.

Okładka tygodnika “Kłosy”. W dolnej połowie rysunek dojrzałego mężczyzny otulonego ciemnym futrem. Przyciska dłoń do klatki piersiowej. Marszczy gęste brwi. Zaciska usta. Zerka w bok. Po obu stronach wąskie kolumny tekstu.

Zbliżenie na twarz młodej kobiety ubranej na czarno. Na głowie toczek z woalką.

Scena ze spektaklu lalkowego. Przy niewielkich stolikach z parasolkami siedzą lalki. Z tyłu, przy suficie wiszą bardzo duże usta. Nieco niżej, na spiczastej chmurce lewituje niewielka kolumna w stylu jońskim.

Metalowa brama między budynkami, do której prowadzą niewielkie schodki. Siedem osób w białych i różowych maskach pozuje. Opierają się o poręcze, wieszają na prętach, kładą na schodkach.

Zbliżenie na wypiętą pupę w czarnych spodniach. Spomiędzy nóg wystaje rozczapierzona dłoń. Środkowy palec do połowy ukryty w niewielkiej dziurze w kroku.

Czarno-białe zdjęcie. Męskie dłonie trzymają maskę nad stołem. Rozchylają jej wargi. Maska ma wypukły nos, nienaturalnie szerokie usta, duże zęby. Na górze doczepiona gęsta, czarna peruka. Na blacie niewielkie nożyczki, kable, narzędzia.

Mężczyzna o delikatnych rysach na tle księżyca. Stoi w sukience tyłem. Odchyla się, ukazując twarz. Ma szeroko otwarte oczy.

Widok przez uchylone drzwi. Korytarzem przechadza się mężczyzna w ochrowym mundurze i wysokich, skórzanych butach. Na lewym przedramieniu czerwona opaska. Mężczyzna jest odwrócony tyłem. Ma czarne, ulizane włosy. Dłonie splecione za plecami.

Czarno-białe zdjęcie. Na środku słup w kształcie walca. Do niego przywiązana kobieta w jasnym ubraniu. Pochyla się, biały sznurek podtrzymuje ją. W półmroku stoi mężczyzna. Wystawia rękę w jej stronę.

Scena w świetle reflektorów. Nad nią, na tle pustych, czerwonych foteli unosi się blondynka w złotej sukni. Kąciki czerwonych ust unoszą się lekko. Z włosów wystają niewielkie gałęzie. Kobieta wystawia rękę w geście pozdrowienia.

Na środku pustej, ciemnej sceny kilkumetrowy krzyż z jasnego drewna. Jest przecięty w poprzek. Górna część spada na podłogę. Obok krzyża kobieta w odzieży ochronnej. Trzyma piłę elektryczną.

Ciemne, rozmazane zdjęcie. Pomieszczenie bez mebli. Pod ścianą siedzą widzowie. Obserwują aktorów. Jeden z nich stoi naprzeciwko dużych drzwi. Rozkłada ręce na boki.

Na zdjęciu cztery jasnowłose osoby. Wszystkie mają na twarzach maski z wyłupiastymi oczami i nienaturalnie szerokimi, otwartymi ustami. Na środku białego pokoju, na szarym materacu dwie postaci. Kobieta na czworakach, za nią mężczyzna na kolanach. Przypiera biodrami do jej pupy, kładzie rękę na jej plecach. Pozostali przyglądają się im.

Stefan Okołowicz (2002)

Czarno-białe zdjęcie. Na środku, na wąskim katafalku leży lalka. Obok stoi mężczyzna w surducie. Ciemny materiał cały w jasnych plamach. Mężczyzna zwiesza ręce luźno. Posyła zmęczone spojrzenie na wprost.

(1900)

Rozświetlony ekran w różowe i niebieskie plamy. Przed nim tańczy para. Trzymają się za ręce. Z sufitu zwisają pojedyncze żarówki na cienkich kablach. Między nimi zawieszone trzy postaci. Mężczyzna z prawej podkurcza nogi, przygląda się tańczącym. Para z lewej odtwarza ich ruchy.

Stefan Okołowicz (2001)

Zasłonięta, beżowa kurtyna. Przy niej, tyłem do aparatu stoi kobieta. Pochyla głowę, opiera dłonie na biodrach.

Czarno-białe zdjęcie. Na pierwszym planie mężczyzna w kowbojskim kapeluszu. Część twarzy zakrywa maska z dorysowanymi oczami. Mężczyzna przykłada do ciała biały, prostokątny materiał z narysowanym ludzkim szkieletem od żeber w dół.

Czarno-białe zdjęcie. Na tle materiałowego, przedziurawionego tła trzy osoby. Z lewej siedzi kobieta z efektownie upiętymi włosami. Z prawej mężczyzna z zakręconymi wąsami. Na środku kobieta o zaokrąglonej figurze. Stoi, ma ściągnięte łopatki. Patrzy w dal.

Czarno-białe zdjęcie ze spektaklu. Z przodu trzy osoby w kostiumach chłopów. Głowy zakrywają duże maski. Uproszczone twarze nadają im wygląd postaci z kreskówek. Z tyłu tłoczy się reszta obsady. Przyglądają się im z niepokojem.

Czarno-białe zbliżenie na profil młodej kobiety. Włosy zakrywa wzorzysta chusta. Blada cera kontrastuje z ciemnym golfem.

„A. Strauss" (1909)

Długie, czarno-białe zdjęcie. Duża grupa pozuje obok niewielkiego stolika. Zdjęcie jest miejscami rozmazane, przybrudzone. Twarze wielu osób zniekształcone.

Cenimy Twoją prywatność
Używamy opcjonalnych plików cookie, aby zapewnić najlepszą funkcjonalność strony. Jeśli odrzucisz opcjonalne pliki cookie, stosowane będą wyłącznie pliki cookie niezbędne do funkcjonowania strony.