Theatre

Memory

Zielonkawe zdjęcie. Ściany pomazane. Na brudnej podłodze kilka oblanych farbą garnków różnej wielkości. W nich mniejsze i większe drewniane kije. Na środku stoi trzech mężczyzn. Każdy zasłania garnkiem twarz.
Czarno-białe zdjęcie. Z przodu dwie kobiety zaplatające warkocze. Mają napięte twarze. Za nimi dwójka dzieci na huśtawce-ważce. Ich sylwetki bardzo jasne, rozmazane, jakby były duchami.
Kolaż owalnych zdjęć mężczyzny. Na każdym wciela się w inną rolę, zmienia kostiumy, pozy.
Ciemna sala. Na pierwszym planie betonowy śmietnik uliczny. Wokół niego rozsypane śmieci - okruchy, pozgniatane gazety, opakowania. Postać w foliowej, czarnej sukni nachyla się nad śmietnikiem, wkłada do niego głowę. Za nią, pod ścianą stoi kobieta. Patrzy przez lornetkę.
Czarno-białe zdjęcie. Kulisy. Na ławce siedzi mężczyzna. Podkurcza kolana. Do rąk i nóg ma doczepione protezy przedłużające kończyny.
Czarno-biały portret kobiety w hełmie nurka. Ma makijaż w stylu retro - cienkie, narysowane brwi, kocie kreski, wyraziste, ciemne usta. Kobieta zerka w bok przez porysowaną, lekko zaparowaną szybkę hełmu.
Czarno-białe zdjęcie. Z przodu trzy osoby. Stoją w emaliowanych miednicach. Nogi ugięte, twarze wykrzywione. Za nimi kilka drewnianych drabin. Tylna ściana przypomina ogromną szafę. W niektórych szufladach ludzie.
 Na zdjęciu cztery jasnowłose osoby. Wszystkie mają na twarzach maski z wyłupiastymi oczami i nienaturalnie szerokimi, otwartymi ustami. Na środku białego pokoju, na szarym materacu dwie postaci. Kobieta na czworakach, za nią mężczyzna na kolanach. Przypiera biodrami do jej pupy, kładzie rękę na jej plecach. Pozostali przyglądają się im.
Na środku aktorka z zespołem Downa. Stoi w świetle, reszta sceny wyciemniona. Ma srebrne body z dużym dekoltem i czarną spódniczkę. Do włosów doczepiony biały, gęsty welon. Na czubku głowy sztuczne, beżowe kwiaty. Kobieta stoi wyprostowana. Ręce ugięte w łokciach skierowane na boki.
Czarno-białe zdjęcie. Na środku, na wąskim katafalku leży lalka. Obok stoi mężczyzna w surducie. Ciemny materiał cały w jasnych plamach. Mężczyzna zwiesza ręce luźno. Posyła zmęczone spojrzenie na wprost.
Czarno-białe zdjęcie. Biały materiał rozwieszony na tle ciemnej ściany. Ułożony w łuk faluje. W jego zagłębieniu grupa osób. Tłoczą się, obejmują, podnoszą.
„A. Strauss" (1909)
Sepia. Mężczyzna w kolczudze. Ma gęstą brodę i wąsy. Jedną dłoń opiera na biodrze, drugą trzyma rękojeść miecza. Patrzy prosto w obiektyw, jego spojrzenie intensywne.
Fragment sofy obitej fioletowym welurem na tle ciemnej, poplamionej kurtyny. Rama oparcia i gięta nóżka wykonane z lakierowanego, czerwonego drewna, które kontrastuje z obiciem i kotarą.
Maciej Łuczyński (2021)
Kulisy. Aktorzy stoją tuż przy frędzlowej kurtynie, tyłem do obiektywu. Wychylają głowy na drugą stronę.
 (1902)
Czarno-białe zdjęcie. Szczupły, umięśniony mężczyzna w jasnej bieliźnie przyklękuje na drewnianej podłodze. Ręce zwiesza luźno, przymyka oczy.
Zdjęcie pewnego siebie dojrzałego mężczyzny w długiej, białej koszuli, kurtce i pasiastych spodniach. Ma rozpuszczone włosy sięgające ramion i futrzaną czapkę. Jedno ze zdjęć pokolorowane. Na innym mężczyzna zdejmuje czapkę, macha nią.
Pierwsza strona pożółkłej gazety. Na górze narysowany anioł trzymający tabliczkę z napisem “Echo”. Poniżej zdjęcie ze spektaklu. Aktorzy nachylają się do leżącej na ziemi kobiety.
Sepia. Smukła kobieta w jasnej sukience. Ma rozpuszczone, gęste włosy. Lekko pochyla głowę, patrzy w obiektyw aparatu. Jej spojrzenie intensywne.
Jasny pokój z wysokim sufitem. Drewniane regały pełne książek kontrastują z białymi ścianami. Nad jedną z biblioteczek okrągły portret Mickiewicza. Na środku szary fotel uszak. Na nim szczupły mężczyzna w marynarce. Twarz zasłaniają masywne google VR.
Martyna Peszko / Fundacja TEATR 21 (2022)
Szkic sceny ze spektaklu. Trzech mężczyzn w surdutach siedzi przy niewielkim stole. Mają poważne miny, marszczą brwi. Grają w karty.
Pionowe, zielonkawe zdjęcie dwóch mężczyzn. Wykrzywiają twarze. Rozbawieni zerkają na siebie. Jeden trzyma plastikowe wiadro, drugi kładzie mu dłoń na ramieniu.
Ujęcie z góry na szarą podłogę. Przy dolnej krawędzi zdjęcia dwie bose stopy. Na podłodze leży niewielkie lustro w kształcie trapezu. Odbija się w nim naga kobieta. Ma zamknięte oczy, szeroko otwarte usta. Rozkłada ramiona na boki.
Na środku pustej, ciemnej sceny kilkumetrowy krzyż z jasnego drewna. Jest przecięty w poprzek. Górna część spada na podłogę. Obok krzyża kobieta w odzieży ochronnej. Trzyma piłę elektryczną.
Scena ze spektaklu. Dwie osoby na tle roślinnej scenografii. Mężczyzna siedzi na kamieniu w jasnym kombinezonie z doczepionymi skrzydłami. Dramatycznie przykłada dłoń do piersi, patrzy przed siebie. Siedząca nieco wyżej kobieta spogląda na niego. Jej szyję i ramiona ozdabiają duże falbany, pozostałą część kostiumu pokrywają ciemne liście.
Mini scena teatralna. Z podłogi wystają dwie dłonie w czarnych rękawiczkach z poucinanymi końcówkami. Wokół każdego palca drobne, białe kołnierzyki. Każda z dłoni wygląda jak grupka osób. Nad nimi zawieszony żyrandol wykonany z podwójnego, kryształowego koszyczka.
Jacek Maria Stokłosa (1976)