Strona główna Pamięć Teatru - polska fotografia teatralna

Przejdź do treści

pl zmień język na pl en change language to en

menu

Indeks
Rozdział I 1839 — 1918
Rozdział II 1919 — 1989
Rozdział III 1989 — 2024
O projekcie
Partnerzy

© 2025 Wszelkie prawa zastrzeżone

Realizacja: Rytm.Digital

Pamięć

Teatru

Polska fotografia teatralna od początku istnienia do dziś

1839 2024

Czarno-białe, zwielokrotnione zdjęcie tańczącego mężczyzny. Ubrany jest w jasny garnitur i ciemne okulary. Roześmiany unosi ręce nad głowę. Obok niego i za nim tańczą inni.

Na żółtym tle ręka skierowana palcami w dół. Do połowy przedramienia pomalowana na intensywny, niebieski kolor. Na powyginanych palcach złote pierścionki z kolorowymi oczkami różnej wielkości.

Szkic popiersia młodej kobiety w sukni z bufiastymi rękawami. Ciemne loki fantazyjnie upięte na czubku głowy, między nie wpięty kwiat.

Czarno-białe zdjęcie niezapełnionej widowni. Z lewej siedzi kilka osób. Na środku stół mikserski. Przy nim dwie osoby. Mężczyzna wciska klawisze komputera, kobieta zagląda w ekran. Uśmiecha się szeroko.

„Kordyan" (1909)

Sepia. Portret szczupłego mężczyzny. Włosy krótkie, drobny wąs, zaciśnięte usta. Stoi półprofilem, ubrany w błyszczący pancerz i pelerynę w panterkę.

Sepia. Białowłosy mężczyzna przed dużym lustrem. Uśmiecha się do do swego odbicia. Trzyma doniczkę. W niej długie łodygi zakończone jasnymi kwiatami.

Zbliżenie na wypiętą pupę w czarnych spodniach. Spomiędzy nóg wystaje rozczapierzona dłoń. Środkowy palec do połowy ukryty w niewielkiej dziurze w kroku.

Czarno-biały portret młodej kobiety zwróconej półprofilem. Ma duże oczy, pełne usta ułożone w lekki dzióbek. Wokół ust i na żuchwie ma doklejone krótkie, sztywne białe i czarne włosy.

Czarno-białe zdjęcie. Na środku długi stół. Obrus zsunięty, część zastawy na na podłodze. Na stole i wokół niego mężczyźni w mundurach. Nad sceną unosi się materiałowo-druciana konstrukcja przypominająca konie w galopie.

Pochmurny dzień. Z wody wyłania się gruby konar. Na nim cztery osoby. Mężczyzna w samych spodniach siedzi. Skupiony patrzy w dół. Pozostali, ubrani w sukienki, pozują. Kolorowe, zwiewne materiały falują na wietrze.

Seria dziesięciu zdjęć. Ułożone są w dwóch rzędach. Na każdym szczupła, ciemnowłosa kobieta z nieobecnym spojrzeniem. Pozuje sama lub z meblami, ale nie wykorzystuje ich w typowy sposób: chowa głowę pod leżakiem, kuli się i opiera siedzisko krzesła o plecy, zwisa z leżaka głową w dół.

Czarno-białe zdjęcie. Na scenie trzy osoby. Z lewej młoda dziewczyna. Długie włosy związane w dwa warkocze. Wywraca oczami. Dojrzały mężczyzna trzyma jej dłoń. Drugi stoi obok. Ma starannie przystrzyżone wąsy. Przygląda się dziewczynie. Za nimi malowana scenografia, zimowy pejzaż.

Jasne pomieszczenie z szafkami pełnymi kapeluszy. czapek, apaszek. Obok nich blondynka z upiętymi włosami. Przykłada do ciała błękitną suknię z falbaniastymi rękawami.

Kolorowe, pociemniałe zdjęcie kobiety na sofie. Siedzi lekko przechylona na bok, podpiera palcami brodę. Do ciemnej sukienki doczepiona złota biżuteria. Zdjęcie jest w obdrapanej, czarnej ramce z zielonym passe-partout.

Sepia. Ulicą idzie pochód ubranych na czarno mężczyzn w cylindrach. Za nimi rząd kapłanów. Przyglądają im się tłumy zgromadzone na chodniku przed kamienicami. Ludzie wyglądają z okien i balkonów.

Zadymiona ulica. Ludzie biegną. W tle budynek Teatru Powszechnego, biało-czerwone flagi i transparenty.

Jasny pokój. Na wzorzystym, czerwonym dywanie ozdobna sofa z pasiastym obiciem. Za nią, na ścianie wisi obraz Karola Millera pod tytułem „Stanisław August w otoczeniu artystów”. Na sofie siedzą dwaj mężczyźni w sukniach z bufiastymi rękawami. Za sofą stoi trzech kolejnych w kolorowych surdutach, z białymi fularami zawiązanymi wokół szyi.

Czarno-białe zdjęcie. Mężczyzna w powietrzu. Ma na sobie włochate spodnie, płaskie buty. Na głowie wianek. Tuż nad jego głową wisi lina.

Sepia. Zdjęcie sypialni. Na górze ściany namalowany motyw roślinny. Niżej wiszą zdjęcia, rysunki, niewielka podkowa. W centrum zdjęcia łóżko nakryte wzorzystą narzutą. Materiał opada na podłogę. Na łóżku mężczyzna w garniturze. Leży na boku, podpiera głowę dłonią.

Scena w świetle reflektorów. Nad nią, na tle pustych, czerwonych foteli unosi się blondynka w złotej sukni. Kąciki czerwonych ust unoszą się lekko. Z włosów wystają niewielkie gałęzie. Kobieta wystawia rękę w geście pozdrowienia.

Walery Rzewuski (1866)

Scena ze spektaklu. Scenografia antyczna, minimalistyczna: proste meble, półokrągłe nisze. Na tylnej ścianie otwarte drzwi. W przejściu mężczyzna w ciemnej szacie. Patrzy w prawo, na kobiety. Dwie z nich siedzą, trzecia stoi, dotyka pleców jednej z nich. Pod zdjęciem nazwiska aktorów oraz imiona odgrywanych postaci.

Młody, szczupły mężczyzna w czarnych bokserkach ćwiczy na materacu gimnastycznym. Staje na głowie. Jego ciało naprężone.

Na środku pustej, ciemnej sceny kilkumetrowy krzyż z jasnego drewna. Jest przecięty w poprzek. Górna część spada na podłogę. Obok krzyża kobieta w odzieży ochronnej. Trzyma piłę elektryczną.

Jasny pokój z wysokim sufitem. Drewniane regały pełne książek kontrastują z białymi ścianami. Nad jedną z biblioteczek okrągły portret Mickiewicza. Na środku szary fotel uszak. Na nim szczupły mężczyzna w marynarce. Twarz zasłaniają masywne google VR.

Sepia. Aktorzy na tle malowanej scenografii bogatego salonu. Mężczyzna z lewej w mundurze. Mierzy z długiej strzelby do drugiego. Ten wygraża mu palcem.

Zdjęcie z góry na scenę. Na niej drewniana konstrukcja nieregularnych platform połączonych schodami. O jedną z nich opiera się czterech mężczyzn. Oglądają zdjęcia.

Walery Rzewuski (1867)

Czarno-białe zdjęcie ze spektaklu. Zbliżenie na profil kobiety w drucianej czapce. Z jej czubka spływa błyszczący materiał. Kobieta przykłada palec do oka. Z prawej mężczyzna w czarnym golfie. Ma otwarte usta.

Cenimy Twoją prywatność
Używamy opcjonalnych plików cookie, aby zapewnić najlepszą funkcjonalność strony. Jeśli odrzucisz opcjonalne pliki cookie, stosowane będą wyłącznie pliki cookie niezbędne do funkcjonowania strony.