Strona główna Pamięć Teatru - polska fotografia teatralna

Przejdź do treści

pl zmień język na pl en change language to en

menu

Indeks
Rozdział I 1839 — 1918
Rozdział II 1919 — 1989
Rozdział III 1989 — 2024
O projekcie
Partnerzy

© 2025 Wszelkie prawa zastrzeżone

Realizacja: Rytm.Digital

Pamięć

Teatru

Polska fotografia teatralna od początku istnienia do dziś

1839 2024

HaWa (2023)

Seria dziesięciu zdjęć. Ułożone są w dwóch rzędach. Na każdym szczupła, ciemnowłosa kobieta z nieobecnym spojrzeniem. Pozuje sama lub z meblami, ale nie wykorzystuje ich w typowy sposób: chowa głowę pod leżakiem, kuli się i opiera siedzisko krzesła o plecy, zwisa z leżaka głową w dół.

Edward Hartwig (1951)

Czarno-białe zdjęcie. Kobieta na tle ciemnej zasłony. Pochyla się, rozczesuje długie włosy. Ma przymknięte oczy. Przed nią fotograf. Klęczy, robi zdjęcie. Obok niego kobieta w sukience. Kieruje światłem reflektora.

Ciemne, rozmazane zdjęcie. Pomieszczenie bez mebli. Pod ścianą siedzą widzowie. Obserwują aktorów. Jeden z nich stoi naprzeciwko dużych drzwi. Rozkłada ręce na boki.

Ujęcie na sufit nad sceną. Metalowe pręty, plątaniny kabli, lampy i reflektory różnej wielkości. Z sufitu zwisa również element scenografii spektaklu, księżyc w kształcie rogalika.

Jacek Maria Stokłosa (1976)

Zadymiona ulica. Ludzie biegną. W tle budynek Teatru Powszechnego, biało-czerwone flagi i transparenty.

Walery Rzewuski (1866)

Scena w niebieskim świetle. Na podłodze grupa kobiet w identycznych, wzorzystych sukienkach bez ramiączek. Wyginają się, machają rękami, głowami. W tle obraz nocnego nieba. Zza pomarańczowych chmur wystaje ogromny, pomarańczowy księżyc.

Sepia. Rozmazany portret kobiety. Ma jasne, kręcone, napuszone włosy. Uśmiecha się szeroko. Zasłania część twarzy białym tiulem.

Kartonowa ściana, przez otwory wystają z nich dwie ręce. Ręka po lewej skierowana w górę, palce zgięte, ściśnięte razem. Ręka po lewej ułożona po skosie. Nadgarstek zwieszony luźno.

Kolorowe, pociemniałe zdjęcie kobiety na sofie. Siedzi lekko przechylona na bok, podpiera palcami brodę. Do ciemnej sukienki doczepiona złota biżuteria. Zdjęcie jest w obdrapanej, czarnej ramce z zielonym passe-partout.

Lekko wyblakłe zdjęcie z fleszem. Osiem dziewczynek w różowych, tiulowych spódniczkach. Wszystkie mają włosy spięte w gładkie koki. Stoją tyłem do aparatu. Przed nimi czerwona kurtyna.

Pożółkła kartka. Na środku owalne zdjęcie - portret wąsatego mężczyzny. Grzywka ułożona na bok, włosy po bokach bardziej niesforne. Ma na sobie koszulę z wysokim kołnierzykiem, pod szyją ciemny fular. Pod zdjęciem krótka notatka biograficzna.

Pierwsza strona pożółkłej gazety. Na górze narysowany anioł trzymający tabliczkę z napisem “Echo”. Poniżej zdjęcie ze spektaklu. Aktorzy nachylają się do leżącej na ziemi kobiety.

Czarno-białe zdjęcie ze spektaklu lalkowego. W loży kilka jawajek, lalek, których ramiona poruszają się niezależnie dzięki drucikom. Ubrane są w antyczne szaty. Jedna z jawajek leży wygodnie, podpiera głowę dłonią. Reszta zerka na nią.

Sepia. Kobieta w rozłożystej sukience za kolano i płaskich butach. Uśmiecha się do obiektywu. Zdjęcie podniszczone, całe w ciemnych plamkach.

Magdalena Hueckel, Tomasz Śliwiński (2023)

Czarno-białe zdjęcie. Na niewielkim stoliku postać bez głowy. Stoi tyłem ubrana w cielisty kombinezon pokryty czarnymi kępkami włosów.

Stefan Okołowicz (2002)

„Kordyan" (1909)

Zbliżenie na twarz młodej kobiety ubranej na czarno. Na głowie toczek z woalką.

Strona z książki “Album sceniczne”. Na środku fotografia kobiety w bogato zdobionej sukni. Ciemne włosy sięgają ud. Na czole opaska. Kobieta patrzy w lewo zaniepokojona. W obronnym geście unosi dłoń na wysokość twarzy. W drugiej trzyma duży kielich.

Sepia. Białowłosy mężczyzna przed dużym lustrem. Uśmiecha się do do swego odbicia. Trzyma doniczkę. W niej długie łodygi zakończone jasnymi kwiatami.

Strona z gazety. Obok tekstu zdjęcia z procesu twórczego: narady repertuarowe, pierwsze próby czytane w garderobie.

Czarno-białe zdjęcie. Na pierwszym planie prostokątne lusterko. Odbija się w nim głowa ucharakteryzowanej postaci: część twarzy zasłania maska, oczy podkreślone, usta ciemne. Za lusterkiem siedzi druga, podobnie wyglądająca osoba.

Maurycy Pusch (1891)

Jasna ściana z wnęką. We wnęce czarno-biała fotografia palącego mężczyzny. Obok stoi kobieta. Ma na sobie szeroką, falbaniastą, bladoróżową suknię. Włosy zebrane pod czarną siatką, namalowane, cienkie brwi. Pali w dokładnie takiej samej pozycji jak mężczyzna na zdjęciu.

Widok przez uchylone drzwi. Korytarzem przechadza się mężczyzna w ochrowym mundurze i wysokich, skórzanych butach. Na lewym przedramieniu czerwona opaska. Mężczyzna jest odwrócony tyłem. Ma czarne, ulizane włosy. Dłonie splecione za plecami.

Cenimy Twoją prywatność
Używamy opcjonalnych plików cookie, aby zapewnić najlepszą funkcjonalność strony. Jeśli odrzucisz opcjonalne pliki cookie, stosowane będą wyłącznie pliki cookie niezbędne do funkcjonowania strony.