Pamięć

Teatru

Czarno-białe zdjęcie. Na środku blondynka w czarnym kombinezonie. Uśmiechnięta unosi gruszkę na wysokość twarzy. Za nią, na bujanych fotelach trzy rozkołysane, rozmazane postaci. Z tyłu namalowane cherubinki.
Martyna Peszko / Fundacja TEATR 21 (2022)
Mężczyzna w kraciastych spodniach i kamizelce. Na czubku głowy przekrzywiona czapka. Trzyma pudełko. Wyjmuje z niego perukę.
Sepia. Mężczyzna w kolczudze. Ma gęstą brodę i wąsy. Jedną dłoń opiera na biodrze, drugą trzyma rękojeść miecza. Patrzy prosto w obiektyw, jego spojrzenie intensywne.
 Widok przez uchylone drzwi. Korytarzem przechadza się mężczyzna w ochrowym mundurze i wysokich, skórzanych butach. Na lewym przedramieniu czerwona opaska. Mężczyzna jest odwrócony tyłem. Ma czarne, ulizane włosy. Dłonie splecione za plecami.
Sepia. Z przodu siedzi kobieta w ciemnej sukience. Ma pomalowane usta, mocno podkreślone oczy. Patrzy z utęsknieniem przed siebie. Za nią mężczyzna we fraku. Unosi dłoń w geście powitania.
Czarno-białe zdjęcie ze spektaklu. Zbliżenie na profil kobiety w drucianej czapce. Z jej czubka spływa błyszczący materiał. Kobieta przykłada palec do oka. Z prawej mężczyzna w czarnym golfie. Ma otwarte usta.
Stefan  Okołowicz (2002)
Czarno-białe zbliżenie na twarz młodego mężczyzny. Ma gęste, lśniące włosy. Marszczy czoło, szeroko otwiera jasne oczy. Układa usta w literę “o”.
Tył scenografii spektaklu lalkowego - konstrukcja ze sklejki. Na samym środku wycięte kwadratowe okno. Nad nim rzędy lalek cieniowych, obok niewielka drabina. Dookoła wiszą kable i reflektory. Z lewej, na drewnianej skrzyni komputer oraz mikser dźwięku.
Maurycy  Pusch (1891)
Fragment sofy obitej fioletowym welurem na tle ciemnej, poplamionej kurtyny. Rama oparcia i gięta nóżka wykonane z lakierowanego, czerwonego drewna, które kontrastuje z obiciem i kotarą.
Sepia. Portret szczupłego mężczyzny. Włosy krótkie, drobny wąs, zaciśnięte usta. Stoi półprofilem, ubrany w błyszczący pancerz i pelerynę w panterkę.
Czarno-biała fotografia. Na ogromnym, rozwieszonym materiale namalowany nocny pejzaż: góry, jasne skały, księżyc w pełni. W materiale wycięta duża dziura. Przez nią widać metalową drabinę i nogi osoby na niej stojącej.
Sepia. Zdjęcie sypialni. Na górze ściany namalowany motyw roślinny. Niżej wiszą zdjęcia, rysunki, niewielka podkowa. W centrum zdjęcia łóżko nakryte wzorzystą narzutą. Materiał opada na podłogę. Na łóżku mężczyzna w garniturze. Leży na boku, podpiera głowę dłonią.
Pionowe, czarno-białe zdjęcie. Zbliżenie na twarz dojrzałego mężczyzny. Włosy krótkie, sterczące, brwi gęste. Wokół oczu drobne zmarszczki. Usta rozchylone, wydobywa się z nich dym.
Edward Hartwig (1951)
Czarno-białe zdjęcie. Na podłodze piasek. Z tyłu, w linii aktorzy. Przybierają dziwne, powyginane pozy. Trzymają się za ręce. Patrzą na siedzącego z przodu człowieka z głową osła. Oddziela ich od niego zwisająca z sufitu podziurawiona siatka.
Ujęcie na sufit nad sceną. Metalowe pręty, plątaniny kabli, lampy i reflektory różnej wielkości. Z sufitu zwisa również element scenografii spektaklu, księżyc w kształcie rogalika.
Zielonkawe zdjęcie z góry na przestrzeń roboczą. Wszędzie stoją drabiny, wiadra, długie deski. Na podłodze kilka kabli. Z lewej brudne biurko, z tyłu metalowa wanna.
Czarno-białe zdjęcie. Zadymiona scena w półmroku. Przy drucianym płocie mężczyzna na kolanach. Bierze zamach szpadlem. Otaczają go uzbrojeni ludzie w mundurach. Oświetlają go latarkami.
Czarno-biały portret mężczyzny. Stoi półprofilem, owinięty ciemnym materiałem. Lekko pochyla głowę, patrzy złowieszczo w obiektyw. (1905)
Zielonkawe zdjęcie. Przez szybę widać młodą kobietę i mężczyznę w kitlu. Wokół szyby rozwieszone, rozstawione elementy scenografii: hełmy, skórzane i metalowe uprzęże, sztuczne rośliny.
Sepia. Zdjęcie widowni wykonane ze sceny. Publiczność ubrana w ciemne, odświętne ubrania - suknie, garnitury, mundury. Górne balkony przepełnione, bliżej sceny więcej wolnych miejsc. W orkiestronie siedzą muzycy.
Czarno-białe zdjęcie, salon. Przy drzwiach dwóch mężczyzn. Wyższy w białym fartuchu wskazuje ręką na sofę. Tam leży dwóch kolejnych. Nienaturalnie wygięci, bez niektórych elementów garderoby. Niedaleko nich, na podłodze butelka.
Czarno-białe zdjęcie. Na łóżku siedzi zamyślona kobieta. Otula się jasnym kocem z frędzlami. Z tyłu, w półmroku niewyraźna sylwetka mężczyzny.
Czarno-białe zdjęcie. Z lewej, na sofie para. Kobieta w stroju ludowym leży, patrzy w obiektyw. Mężczyzna wtula się w jej brzuch. Z prawej, w przejściu mężczyzna w czarnym ubraniu. Ma nastroszone włosy. Na ścianie niewielki obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.
Magdalena Hueckel, Tomasz Śliwiński (2023)
Z przodu sceny, w jednej linii stoi sześć wyprostowanych osób. Ręce trzymają luźno wzdłuż ciała. Mają zaklejone usta kawałkiem szerokiej, czarnej taśmy. Między nimi jedna osoba siedzi na krześle. Blade, splecione dłonie trzyma na udach. W tle betonowe ściany, odrapane, drewniane drzwi
Lekko rozmazane, zielonkawe zdjęcie. Grupa mężczyzn przed dużym budynkiem zdobionym kolumnami i płaskorzeźbami. Stoją oparci o barierkę, patrzą w kierunku obiektywu.