Theatre

Memory

Na środku aktorka z zespołem Downa. Stoi w świetle, reszta sceny wyciemniona. Ma srebrne body z dużym dekoltem i czarną spódniczkę. Do włosów doczepiony biały, gęsty welon. Na czubku głowy sztuczne, beżowe kwiaty. Kobieta stoi wyprostowana. Ręce ugięte w łokciach skierowane na boki.
Edward Hartwig (1951)
Obraz nagiej kobiety ukazanej od nosa do pasa. Uśmiecha się lekko. Jedną dłoń przykłada do piersi, drugą kładzie na brzuchu. Porcelanowa skóra kontrastuje z ciemnozielonym tłem. Obraz wyświetlany na drewnianych panelach. Ich faktura, słoje, zniekształcają go.
Sepia. Grupa osób pozujących w lesie. Część uśmiecha się do aparatu, część opiera się o drzewo. Z przodu klęczy mężczyzna. Ofiaruje skromny bukiet kwiatów kobiecie o pełnych kształtach.
Stefan Okołowicz (1990)
Czarno-białe zdjęcie ze spektaklu lalkowego. W loży kilka jawajek, lalek, których ramiona poruszają się niezależnie dzięki drucikom. Ubrane są w antyczne szaty. Jedna z jawajek leży wygodnie, podpiera głowę dłonią. Reszta zerka na nią.
Okładka tygodnika “Kłosy”. W dolnej połowie rysunek dojrzałego mężczyzny otulonego ciemnym futrem. Przyciska dłoń do klatki piersiowej. Marszczy gęste brwi. Zaciska usta. Zerka w bok. Po obu stronach wąskie kolumny tekstu.
Sepia. Mężczyzna w kolczudze. Ma gęstą brodę i wąsy. Jedną dłoń opiera na biodrze, drugą trzyma rękojeść miecza. Patrzy prosto w obiektyw, jego spojrzenie intensywne.
Sepia. Scena ze spektaklu. Scenografia prosta, stylizowana na antyk. Na niewielkiej platformie mężczyzna w ciemnej, krótkiej szacie. Ma długie, gęste włosy i brodę. Obok niego straż uzbrojona w duże tarcze i włócznie. Z lewej tańczy kobieta.
Czarno-białe zbliżenie na twarz młodego mężczyzny. Ma gęste, lśniące włosy. Marszczy czoło, szeroko otwiera jasne oczy. Układa usta w literę “o”.
Tańczący mężczyzna w białym golfie i spódniczce w kształcie płatków kwiatów. Szeroko rozkłada ręce, przymyka oczy. Na twarzy różowe refleksy. W tle ekran. Na nim projekcja: różowe kwiaty i ludzka sylwetka na zielonkawym tle. ​​​​​​​
Czarno-białe zdjęcie. Tuż przy błyszczącej kurtynie stoi krzesło z wysokim oparciem.
Grupa osób w luźnych, workowatych kostiumach pokrytych łatami. Na gołych nogach ciężkie buty, włosy zakryte beretami. Na pierwszym dwie osoby z przodu trzymają metalowe rury. Wszyscy wyginają się, odchylają. Robią zbolałe miny.
Konrad Śniady (2022)
Pionowe, zielonkawe zdjęcie dwóch mężczyzn. Wykrzywiają twarze. Rozbawieni zerkają na siebie. Jeden trzyma plastikowe wiadro, drugi kładzie mu dłoń na ramieniu.
Walery Rzewuski (1866)
Czarno-białe zdjęcie. Kulisy. Na ławce siedzi mężczyzna. Podkurcza kolana. Do rąk i nóg ma doczepione protezy przedłużające kończyny.
Czarno-białe zdjęcie. Zadymiona scena w półmroku. Przy drucianym płocie mężczyzna na kolanach. Bierze zamach szpadlem. Otaczają go uzbrojeni ludzie w mundurach. Oświetlają go latarkami.
Czarno-białe zdjęcie. Na pierwszym planie prostokątne lusterko. Odbija się w nim głowa ucharakteryzowanej postaci: część twarzy zasłania maska, oczy podkreślone, usta ciemne. Za lusterkiem siedzi druga, podobnie wyglądająca osoba.
Czarno-białe, lekko ziarniste zbliżenie na twarz kobiety w druciano-materiałowej czapce. Ma lekko rozchylone usta. Patrzy przed siebie, jej spojrzenie zmęczone. Za nią, z prawej proste krzesło.
Sepia. Wysokie, kamienne schody. Na nich dwóch mężczyzn. Jeden w czarnym ubraniu leży, podpiera się łokciem. Drugi stoi wyprostowany, przyciska rozczapierzone dłonie do piersi. Wokół nich porozrzucane chorągwie.
Portret poważnej kobiety półprofilem. Włosy zaplecione wokół głowy. Suknia ciemna z rozszerzanymi rękawami i ozdobnymi aplikacjami.
Kulisy. Aktorzy stoją tuż przy frędzlowej kurtynie, tyłem do obiektywu. Wychylają głowy na drugą stronę.
Scena w niebieskim świetle. Na podłodze grupa kobiet w identycznych, wzorzystych sukienkach bez ramiączek. Wyginają się, machają rękami, głowami. W tle obraz nocnego nieba. Zza pomarańczowych chmur wystaje ogromny, pomarańczowy księżyc. 
Czarno-białe zdjęcie ze spektaklu lalkowego. Lalki i aktorzy w przydużych, przerysowanych maskach patrzą, wskazują na mężczyznę na środku. Ten siedzi w misce, niepewnie patrzy na rozgniewaną kobietę. Za nim chłopiec z karabinem.
Maksymilian Fajans (1868)
 (1900)
Długie, czarno-białe zdjęcie. Duża grupa pozuje obok niewielkiego stolika. Zdjęcie jest miejscami rozmazane, przybrudzone. Twarze wielu osób zniekształcone.
Mężczyzna w blasku reflektorów. Ma pomalowaną na biało twarz. Przygarbiony unosi ramiona. Zerka na mężczyznę w półmroku. Ten stoi w bojowej pozie: jedna dłoń zaciśnięta, w drugiej biała, zapalona świeca. Z prawej, przy ścianie gipsowe nogi w pozycji siedzącej.
 Obraz. Portret drobnej, młodej kobiety. Drobne, brązowe loczki otaczają jej twarz. Suknia bogato zdobiona, do kapelusza doczepione pióra. W tle drzewa, błękitne niebo i kłębiaste chmury.