Home

Jump to content

pl zmień język na pl en change language to en

menu

Index
Part 1. 1839 — 1918
Part 2. 1919 — 1989
Part 3. 1989 — 2024
About the Project
Partners

© 2025 All right reserved

Site by: Rytm.Digital

Theatre

Memory

Polish Theatre Photography from the Beginning until the Present

1839 2024

Czarno-białe zdjęcie. Mężczyzna z gęstymi, siwymi włosami siedzi lekko przechylony na bok. Opiera głowę o ścianę. Zamyślony patrzy w górę. Obok niego siedzą dwie lalki ludzkich rozmiarów ubrane w męskie ubrania. Mają lekko zdeformowane głowy.

Czarno-białe zdjęcie. Na środku łóżko. Na jego skraju, na brzuchu leży kobieta z bardzo szeroką fryzują. Uśmiecha się, zerka w bok. Na łóżku podskakuje mężczyzna w białych ogrodniczkach. Do krocza przyszyty pluszowy penis. Zza łóżka wygląda kobieta z domalowanym zarostem i monobrwią.

Walery Rzewuski (1867)

Czarno-białe zdjęcie. Z przodu dwie kobiety zaplatające warkocze. Mają napięte twarze. Za nimi dwójka dzieci na huśtawce-ważce. Ich sylwetki bardzo jasne, rozmazane, jakby były duchami.

Słoneczny dzień. Grupa protestujących przed Teatrem Powszechnym. Na pierwszym planie starsza kobieta w czerwonej pelerynce z krzyżem i orłem. Do piersi przyciska drewniane figurki ukrzyżowanego Jezusa. W tle transparent „dość obrażania pseudosztukami katolików przez chazarskie lewactwo i innych schizofreników”.

Kolaż owalnych zdjęć mężczyzny. Na każdym wciela się w inną rolę, zmienia kostiumy, pozy.

Czarno-biały portret starszego mężczyzny. Ma białe, rozczochrane włosy, siwy zarost. Na czubku głowy czarna czapka. Oczy zasłaniają ciemne, okrągłe okulary. Mężczyzna siedzi w fotelu w grubym szlafroku. Opiera się wygodnie, układa dłonie w piramidkę.

Sepia. Smukła kobieta w jasnej sukience. Ma rozpuszczone, gęste włosy. Lekko pochyla głowę, patrzy w obiektyw aparatu. Jej spojrzenie intensywne.

Czarno-białe zdjęcie. Na środku blondynka w czarnym kombinezonie. Uśmiechnięta unosi gruszkę na wysokość twarzy. Za nią, na bujanych fotelach trzy rozkołysane, rozmazane postaci. Z tyłu namalowane cherubinki.

Jasny pokój z wysokim sufitem. Drewniane regały pełne książek kontrastują z białymi ścianami. Nad jedną z biblioteczek okrągły portret Mickiewicza. Na środku szary fotel uszak. Na nim szczupły mężczyzna w marynarce. Twarz zasłaniają masywne google VR.

Lekko wyblakłe zdjęcie z fleszem. Osiem dziewczynek w różowych, tiulowych spódniczkach. Wszystkie mają włosy spięte w gładkie koki. Stoją tyłem do aparatu. Przed nimi czerwona kurtyna.

Strona z gazety. Obok tekstu zdjęcia z procesu twórczego: narady repertuarowe, pierwsze próby czytane w garderobie.

Czarno-białe zdjęcie. Na środku kwadratowa rama, w której zawieszony jest jasny materiał. Z lewej dziecko. Z przodu mężczyzna z długim, białym szalem. Wznosi ręce ku górze.

Scena ze spektaklu. Na środku salonu stoi mężczyzna we fraku. Jest wyprostowany, zadowolony, wypina pierś do przodu. Po jego bokach grupki osób w eleganckich strojach. Szepczą, pokazują na niego palcami.

Półmrok. Środek jasnej kurtyny lekko uniesiony. Przydługi, pognieciony materiał ciężko opada po bokach.

Kolorowe, pociemniałe zdjęcie kobiety na sofie. Siedzi lekko przechylona na bok, podpiera palcami brodę. Do ciemnej sukienki doczepiona złota biżuteria. Zdjęcie jest w obdrapanej, czarnej ramce z zielonym passe-partout.

Młody, szczupły mężczyzna w czarnych bokserkach ćwiczy na materacu gimnastycznym. Staje na głowie, rozciąga się. Jego ciało naprężone.

(1900)

Zbliżenie na twarz młodej kobiety ubranej na czarno. Na głowie toczek z woalką.

Widok przez uchylone drzwi. Korytarzem przechadza się mężczyzna w ochrowym mundurze i wysokich, skórzanych butach. Na lewym przedramieniu czerwona opaska. Mężczyzna jest odwrócony tyłem. Ma czarne, ulizane włosy. Dłonie splecione za plecami.

Pochmurny dzień. Z wody wyłania się gruby konar. Na nim cztery osoby. Mężczyzna w samych spodniach siedzi. Skupiony patrzy w dół. Pozostali, ubrani w sukienki, pozują. Kolorowe, zwiewne materiały falują na wietrze.

Konrad Śniady (2022)

Czarno-białe zdjęcie. Biały materiał rozwieszony na tle ciemnej ściany. Ułożony w łuk faluje. W jego zagłębieniu grupa osób. Tłoczą się, obejmują, podnoszą.

Ujęcie z góry na szarą podłogę. Przy dolnej krawędzi zdjęcia dwie bose stopy. Na podłodze leży niewielkie lustro w kształcie trapezu. Odbija się w nim naga kobieta. Ma zamknięte oczy, szeroko otwarte usta. Rozkłada ramiona na boki.

Na środku niskie łóżko z metalową ramą. Na nim młody chłopak w rozpiętej koszuli. Krzyczy. Wokół niego ubrani na czarno, przejęci ludzie. Niektórzy trzymają go za ramię, inni klęczą, Mężczyzna w sukience macha niewielką kadzielnicą.

Kartonowa ściana, przez otwory wystają z nich dwie ręce. Ręka po lewej skierowana w górę, palce zgięte, ściśnięte razem. Ręka po lewej ułożona po skosie. Nadgarstek zwieszony luźno.

Czarno-białe zdjęcie. Zadymiona scena w półmroku. Przy drucianym płocie mężczyzna na kolanach. Bierze zamach szpadlem. Otaczają go uzbrojeni ludzie w mundurach. Oświetlają go latarkami.

Czarno-białe zdjęcie. Podłoga brudna, jakby ubłocona. Przy tylnej ścianie drewniany wóz. Na nim siedzi ciemna postać bez twarzy. Przed wozem para w dojrzałym wieku. Mężczyzna leży, ma przymknięte oczy. Kobieta siedzi za nim, czyta. Z przodu sceny obserwuje ich ksiądz. Trzyma krzyż lotaryński.

Niemalże puste pomieszczenie z wysokim sufitem. W nim trzej mężczyźni. Jeden na bujanym fotelu, drugi przy stole, trzeci na krześle pod ścianą. Wszyscy zwróceni w lewo, w stronę okna. Na prawej ścianie i suficie kolejne okno w kształcie litery L. Światło wpada przez nie do pokoju, zostawia na ścianie jasne refleksy.

Szkic na białej kartce. Zarys dużego ekranu Na nim ujęcie na mężczyznę z przewieszoną przez ramię szarfą. Przed ekranem kobieta w sukni. Pada na nią punktowe światło. Na ekranie widoczny cień jej sylwetki.